Dit album is een van mijn grootste favorieten die ik in mijn bezit heb. Dit self-titled album van Van Halen uit 1978 bevat voor een eerste album zo veel heerlijks! Het album werd van begin af aan een groot succes en bevat bijna alleen maar bekende hits van de band uit Californië.
Voordat het album werd uitgebracht was Van Halen al een bekende band in het ondergrondse circuit van Pasadena in Californië. Hier traden ze veel op op feestjes van vrienden, op scholen en ook in bars. In oktober 1977 werd gestart met het opnemen van het album, en na drie weken was het album af. Bijzonder is dat het album grotendeels live is opgenomen, maar bij een paar nummers is de gitaar gedubd. De foto’s op de voorkant van het album zijn genomen tijdens en optreden in de Whisky a Go Go in Los Angeles. De band trad hier midden jaren 1970 regelmatig op. De gitaar die Eddie van Halen vast heeft is zijn zelfgemaakt Frankenstrat, maar dan nog vóór hij hem rood verfde.
Hoewel het album nu wordt gezien als een album dat muziek op zijn grondvesten deed schudden, was de initiële respons op het album lauw. Critici vonden het album niet vernieuwend genoeg en vonden de muziek pretentieus. Commercieel gezien was het album ene schot in de roos. Hert album werd in mei 1978 goud, in oktober van hetzelfde jaar platina. Binnen één jaar tijd werd het album al meer dan een miljoen keer verkocht in de Verenigde Staten alléén! In 1996 werd het album uiteindelijk diamand met 10 miljoen verkochte exemplaren.
Het album bracht schitterende klassiekers
voort die vandaag de dag nog te horen zijn op de radio zoals “Runnin’ with the Devil”, “You Really Got Me” (origineel van The Kinks) en “Ain’t Talking ‘bout Love”. Het album zette een nieuwe standaard voor hoe een rock album moet klinken en gaf de wereld twee nieuwe goden in de vorm van een onorthodoxe gitaarmeester en een frontman die de extra in extravert waar maakte.