Als voorlopig laatste in de serie synth-pop albums het album The Age of Consent, het debuutalbum van de band Bronski Beat. Dit album uit 1984 zou je, als je je argumenten goed uitzoekt, een concept album kunnen noemen, met als concept homoseksualiteit. Het album is het enige album van de groep met Jimmy Sommerville, hij verliet de groep namelijk in 1985. De achtergrond van de titel van het album slaat op de veranderende wetgeving in Europa omtrent seksuele meerderjarigheid van homoseksuelen. In heel Europa werd deze namelijk verlaagd van 21 naar 16, behalve in het Verenigd Koninkrijk. Pas in 1967 was homoseksualiteit in het Verenigd Koninkrijk gedecriminaliseerd, maar nog steeds werden homo’s sterk gestigmatiseerd en homofobie was nog aan de orde van de dag in het land. Tegen deze achtergrond werd Bronski Beat opgericht en na slechts 9 optredens had de band al een platencontract. Op de binnenhoes van het album staat ook een lijst afgedrukt met daarop de leeftijden waarop seksueel contact tussen homoseksuelen legaal is, geordend per land. Deze lijst werd echter weggelaten op de persing van de Verenigde Staten, omdat hierdoor de verkopen achterbleven.
De bekendste nummers van het album zijn
ongetwijfeld “Smaltown Boy” en “Why?”. Het eerste nummer gaat over het eenzame bestaan en het verkeerde begrepen worden door familie. Het tweede nummer valt in hetzelfde stramien, maar focust zich meer op homofobie. Muzikaal gezien is “Why?” ook een veel energieker nummer, wat tegenwicht biedt aan de vrij donkere teksten van het nummer. Beide nummers zijn ook echte aanraders om te luisteren. Niet alleen als muziek, maar ook als men wilt weten hoe was om homo te zijn in de jaren 1980.