Het volgende album dat ik graag wil bespreken is Tango in the Night van Fleetwood Mac. Niet alleen omdat het album erg dicht bij me staat, maar ook omdat het een schitterende voorkant heeft! Het veertiende album van de Amerikaanse band komt uit het jaar 1987 en bracht enkele zeer bekende singles voort en is het laatste album van de succesvolle line-up van de band.
Het album werd begin 1985 eigenlijk opgenomen als solo-album van Lindsey Buckingham. Maar tegen het einde van 1985 was het album al getransformeerd in het volgende album van hele band. Aan het einde van The Mirage Tour in 1982 gingen alle leden van de band hun eigen weg en brachten soloalbums uit, met uitzondering van John McVie, die liever ging zeilen. Het zou uiteindelijk ruim 18 maanden duren om het album af te krijgen. Bijzonder genoeg was Stevie Nicks maar 2 weken van deze 18 maanden bij de rest van de band in de studio. Nicks was zelf druk bezig met het promoten van haar soloalbum Rock A Little (Nicks had 2 albums uitgebracht tijdens de korte hiatus van de band). Nicks loste haar afwezigheid op met het sturen van demotapes naar de band zodat de band kon werken aan de liedjes tijdens haar afwezigheid. Als Nicks echter wel aanwezig was om nummer op te nemen was ze vaak ongemotiveerd. Dit maakte de sfeer tijdens het opnemen er niet beter op. Om toch een soort van gemotiveerd te worden dronk ze een paar shotjes van iets en ging ze, vaak dronken, de studio in om snel 4 of 5 nummers op te nemen. Het gevolg hiervan is dat Nicks op een aantal nummers afwezig is al zangeres. Om er toch voor te zorgen dat ze te horen was op een aantal nummers nam Buckingham zijn stem op met de hulp van een Fairlight. Vervolgens ging hij met de parameters stoeien om de zang vervoglens naar Nicks te laten klinken.
Tot op de dag van vandaag is Tango in the Night
het laatste album van Fleetwood Mac in de klassieke line-up waarin zij het meeste succes hadden. Na Rumours, dat 10 jaar eerder uitkwam, is het Tango in the Night het best verkochte album van de band. De nummers ‘Little Lies’ en ‘Everywhere’ zijn echte klassiekers uit de jaren 1980 geworden. Dit zijn ook mijn favoriete nummers van het album. Het titelnummer is echter ook zeker een aanrader om te luisteren, zeker op vol volume.