Na een lange afwezigheid op het gebied van film heb ik me ook weer toegelegd op het schrijven over films. De film in kwestie is een film van onze eigen Paul Verhoeven: Starship Troopers. Een film uit 1997 en speelt zich af in een dystopische toekomst, deels op aarde, deels in de ruimte en deels op een andere planeet. De film is een satirische militaire science fiction film, losjes gebaseerd op de roman van Robert A. Heinlein met dezelfde naam. In de film wordt op satirische wijze de draak gestoken met propaganda, fascisme, patriottisme en oorlog.
In de film wordt een groep jongeren gevolgd die allemaal op high-school zitten. Alle stereotypes komen voor in deze groep jongeren: De knappe jongen die in alles excelleert behalve wiskunde, zijn super mooie vriendin die ook nog eens slim is, de vriend die goed meedoet en grappig is en het meisje dat smoor verliefd is op de hoofdpersoon maar die niet wordt gezien door deze persoon. Deze rollen worden vertolkt door Casper van Dien (Johnny Rico), Denise Richards (Carmen Ibanez), Neil Patrick Harris (Carl Jenkins) en Dina Meyer (Dizzy Flores). De Rode draad van de film is de oorlog van de mensheid tegen een buitenaards ras, de Arachnids. Dit buitenaardse ras leeft aan de andere kant van de Melkweg en bekogeld de aarde geregeld met meteorieten.
Op de middelbare school van Buenos Aires worden de leerlingen tijdens hun lessen geïndoctrineerd met fascistische ideeën zoals ‘geweld is recht’. Na het halen van hun examens melden Carmen en Carl zich aan voor dienstplicht omdat zij hiermee burgerschap kunnen verwerven. Johnny hoeft dit niet te doen, omdat zijn ouders al burgers zijn en hun bij wet al burger is. Hij wil echter bij Carmen zijn en schrijft zich in. Echter, omdat zijn wiskundecijfer niet hoog genoeg is kan hij geen piloot worden, iets wat Carmen wel kan en uiteindelijk ook doet. Carl komt vanwege zijn telepathische gaven bij de inlichtingendienst terecht. Johnny meldt zich aan voor de mobiele infanterie en verwacht dat Carmen hier ook aanwezig is, hij weet dan nog niet dat Carmen piloot wordt. Tot zijn verbazing komt hij Dizzy tegen, die met opzet om een overplaatsing heeft gevraagd om zo bij Johnny te zijn. Tot overmaat van ramp wordt Carmen opgeleid door Zander, een rivaal van Johnny die achter Carmen aan zit. Carmen laat al snel aan Johnny merken dat zij haar carrière boven haar relatie met Johnny verkiest. Dit doet zij middels een Dear John Letter.
Tijdens de trainingen door Sergeant Zim toont Johnny initiatief en snel reactievermogen waardoor hij al snel een promotie krijgt tot teamleider. Tijdens een van de trainingen komt er echter een teamlid om door een ongeluk en dit zorgt ervoor dat Johnny zich bedenkt en zijn ontslag aanbied. Tijdens een telefoongesprek met zijn ouders waarin hij vraagt of hij naar huis mag komen (zijn ouders waren tegen zijn dienstplicht) wordt de verbinding echter abrupt verbroken. De Arachnids hebben een meteoor op Buenos Aires gegooid, welke de hele stad met de grond gelijk maakt. Als reactie hierop wordt er een grootschalige invasie gedaan op de thuisplaneet van de Arachnids, welke uitdraait op een complete ramp. Johnny raakt gewond aan zijn been en wordt dood verklaard als fout van het 
systeem. Carmen denkt hierdoor terecht dat Johnny dood is. Johnny en zijn vrienden worden overplaatst naar een elitegroep soldaten welke als een guerrilla eenheid opereren en op deze manier een belangrijke rol spelen in de oorlog tegen de bugs. Na een klein succesje wordt Johnny gepromoveerd tot Korporaal en geeft eindelijk in aan de avances van Dizzy die in zijn eenheid zit. Na het ontvangen van een noodoproep van een wetenschappelijke buitenpost wordt de eenheid overrompeld door de Arachnids en worden ze gered door Carmen en Zander. Dizzy overleefd de aanval echter niet en tijdens hij begrafenis komt iedereen weer met elkaar in contact. Carl, nu een hoge functionaris binnen de inlichtingendienst verteld dat ze het vermoeden hebben dat er een ‘brainbug’ bestaat die alles aanstuurt en die leert hoe de Arachnids tegen de mensheid kan vechten.
Johnny krijgt het commando over de elite eenheid en krijgt als missie het vinden van de Brainbug. Vlak na aanvang van zijn missie wordt het ruimteschip van Carmen en Zander aangevallen en worden zij gedwongen de sloepen te gebruiken om te ontsnappen aan het wrak. Carmen en Zander belanden midden in een nest van Arachnids en komen recht tegenover de Brainbug terecht. Deze zuigt Zanders hersens uit zijn schedel om zo meer te leren over de militaire strategie van de mensheid. Als hij hetzelfde wilt doen met Carmen snijdt deze zijn tentakel af met een mes wat zij van Zander kreeg vlak voor diens dood. Op dat moment wordt ze gered door Johnny en twee andere militairen. Ze dreigen iedereen op te blazen met een kleine nucleaire bom, wat ervoor zorgt dat ze door de Brainbug mogen vluchten. Deze herkende het apparaat. Nadat zij weer aan de oppervlakte zijn geraakt komen zij erachter dat Zim de Brainbug heeft gevangen. Zim heeft om demotie gevraagd om aan het front te kunnen vechten. Carl feliciteert Johnny en verteld dat de mensheid nu snel de oorlog zal winnen, nu ze een Brainbug kunnen bestuderen om zo meer te leren over de Arachnids. Propaganda aan het einde van de film laat zien dat Carmen nu het bevel heeft over een ruimteschip en dat Johnny een modelsoldaat is die kijkers aanspoort zich aan te melden voor dienst.
Nu, het mooie aan deze film is niet zozeer het verhaal of de special effects. De film komt uit 1997 en deze zijn naar hedendaagse maatstaven niet bijzonder hoog. Nee, het mooie aan deze film is de satirische en ironische wijze waarop oorlog wordt weergegeven. Paul Verhoeven heeft dit samen met zijn scenarioschrijver edward Neumeier op een geweldige manier gedaan. De manier waarop bijna iedereen in deze film zo positief praat over oorlog en over hoe goed oorlog wel niet is en hoe goed oorlog wel niet is voor de mensheid is, naar mijn mening, voor veel Europese kijkers nooit serieus te nemen. Op een heel slimme manier heeft Paul een soort van Europese kijk gebruikt om de Amerikaanse manier van oorlogspropaganda weer te geven. De film zou hierdoor gezien kunnen worden als een vorm van kritiek op de Amerkaanse oorlogszucht. Het wordt echter op zo’n overdreven manier gedaan dat het bijna niet als zodanig is waar te nemen: De vele propaganda filmpjes die tijdens de film voorbij komen, de vele oorlogskreten op het slagveld enz. In een interview zij Paul ooit:
[…]playing with fascism or fascist imagery to point out certain aspects of American society… of course, the movie is about ‘Let’s all go to war and let’s all die’.
en dit heeft hij bijzonder goed gedaan ook. De film werd destijds helaas met gemengde gevoelens ontvangern en heeft maar net iets meer als het budget terug verdient. Dessalniettemin past de film mooi en perfect bij de stijl van Paul Verhoeven. De film heeft door de jaren heen een cultstatus gekregen en heeft zelf meerdere vervolgen gekregen, welke direct to video waren, waarvna de laatste in 2012 uitkwam. Ondanks de wat gedatteerde visuals is het zeker vandaag de dag een vrij actuele film in relatie tot het huidige politieke klimaat. Echter, als je gewoon een vermakelijke film wilt kijken op een dinsdagavond om de tijd te doden dan is deze film ook een prima keuzen.