In dit tweede hoofdstuk over de PowerBook
G4 Aluminium 12″ (PB 12″) ga ik hebben over het ontwerp van de laptop. Ik ben helaas nog steeds geen industrieel ontwerper (wordt ik ook nooit waarschijnlijk), dus ik heb hier geen verstand van. Ik ga uit van mijn eigen facinatie van het ontwerp bij deze laptop en laat zo mijn woordenschat in de vrije loop.
Bij de introductie van deze laptop zei Steve Jobs al dat het geweldig zou zijn als ze naast de krachtigste en grootste laptop, ook de krachtigste laptop in een kleinere vorm zouden kunnen gieten. Hij sprak deze woorden nadat hij zojuist de 17 inch versie van de PowerBook G4 had aangekondigd. Als kers op de taart opende hij het doek voor de 12 inch versie van de PowerBook G4. Vanwege de kleinere maten van de laptop liep het 12 inch model qua processorsnelheid altijd achter op zijn grotere broers. Ook was de hoeveelheid RAM die in de laptop kon lager dan zijn grote broers, hierover later meer.
Zoals ik in hoofdstuk 1 al typte kwam ik de laptop, zoals eigenlijk bijna al mijn laptops, bij toeval tegen op het internet en kon ik de deal niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Het model dat ik voor mij heb staan is de laatste incarnatie van de 12 inch modellen: het 1,5 GHz model. Deze modellen zijn erg schaars op het internet, waarschijnlijk omdat ze weinig verkocht zijn, maar evengoed kan het zo zijn dat ze overleden zijn. Wie zal het zeggen? Wat ik wel kan zeggen, weer in herhaling vallend, is dat de laptop je gelijk vangt als ie voor je ligt. Gesloten is blijft het een schoonheid van een laptop die qua ontwerp nog steeds niet geëvenaard is door welke elektronicafabrikant dan ook, inclusief Apple wel te verstaan.
In tegenstelling op de andere laptops van Apple die ik in mijn verzameling heb trekt deze laptop nogal bekijks als ik deze buitens huis gebruik. Er wordt in de verste verte geen laptop meer gemaakt door Apple met een uiterlijk dat op die van de 12” PB lijkt. De laptop ziet er blijkbaar, in tegenstelling tot de TiBook en de 15” en 17” Aluminium PowerBooks er te gedateerd uit. Erg zonde als je het mij vraagt. Het zijn erg fijne, compacte laptops om op de werken als je weinig ruimte hebt om een laptop mee te nemen. Het laptopje is eigenlijk minder bijzonder dan Steve Jobs, of 
ik met deze ode, doe vermoeden. De 12” PB zou je een kindje kunnen noemen van de iBook en de PowerBook. Het ontwerp heeft door het gebruik van aluminium overduidelijk veel weg van de PowerBook, maar toch blijft hij iets “iBookerigs” hebben.. Dit komt in eerste plaats natuurlijk door de grote van de laptop. De 12” PB is maar ietsjes kleiner als de 12” iBook. Op het uiterlijk af zie je dit gelijk: het toetsenbord gaat van rand tot rand (al is dit bij de iBook net niet zo), de optische eenheid zit aan de zijkant waar hij bij de 15” en 17” PowerBooks aan de voorkant zit, en de poorten zitten allemaal aan de linkerkant van de laptop. Ook aan de binnenkant vertoont de laptop veel overeenkomsten met de iBook. Ik heb hier helaas geen foto’s van, maar het lay-out van alle innerlijke componenten is precies hetzelfde alleen heeft de 12” PB meer poorten aan de zijkant.
Het scherm van de laptop heeft een resolutie van 1024×768 pixels.
Geen groot scherm natuurlijk, maar dan moet je ook geen 12” laptop kopen. Wat wel fijn is aan het scherm is dat het een mat scherm is, net als alle andere schermen van Apple uit die tijd. Dit zorgt ervoor dat je in de zon nog aardig kunt werken, in tegenstelling tot de huidige spiegelende schermen. Het scherm is echter naar huidige maatstaven niet heel erg helder meer, al heeft dit deels met de leeftijd van het scherm te maken. Bij lang gebruik neemt de helderheid namelijk af. Het scherm wordt net als bij zijn grote broers dicht gehouden door een haakje at magnetisch uit de behuizing wordt getrokken als de laptop bijna dicht is. De speakers zijn bij deze laptop niet zichtbaar, maar weggewerkt onder het toetsenbord, wat de laptop een nog strakker uiterlijk geeft dan zijn broers. Aan de linker kant van de laptop zitten in volgorde 
van links naar rechts de volgende aansluitingen: de stroomaansluiting, een 56k modempoort, Ethernet, FireWire 400, 2 USB 2.0 poorten, mini DVI, audio in en als laatste audio out. In tegenstelling tot zijn grote broers heeft de 12” PB geen PCI-kaartopening. Gezien de geringe maten van de laptop is dit niet zo heel raar.
De 12” PB is net als de andere laptops uit dezelfde periode van Apple niet erg makkelijk uit elkaar de schroeven. Het toetsenbord is uitneembaar, maar alleen als er een aantal schroeven worden verwijderd aan zowel de boven als de onderkant. Om het RAM van de laptop te verhogen is het uitnemen van het toetsenbord niet nodig. Een klepje aan de onderkant van de laptop geeft deze mogelijkheid naar het losdraaien van 4 kleine kruiskopschroefjes. Apple leverde de laptop met 256 MB RAM dat gesoldeerd zit op het moederboord. Er is, in tegenstelling tot zijn broers, maar plek voor 1 RAM module van maximaal 1GB. Als je de laptop echter weer omkeert, open doet en opstart word je, in mijn geval, begroet door de sterrenhemel van Mac OS X Leopard. Het toetsenbord van deze laptop is een fullsize model. Hierdoor kun je lange tijd typen zonder dat je last krijgt van kramp omdat je je handen anders moet houden. Het toetsenbord heeft echter geen backlight zoals de 15” en 17” PowerBooks. Deze compromis moest gemaakt worden omdat de behuizing van de laptop te klein is om het passend te maken. Los van de afwezigheid van de backlight is het hetzelfde toetsenbord als bij zijn grote broers. Onder het toetsenbord zit een klein schattig trackpad dat prima uit de voeten kan met het kleine scherm van de laptop. Ik raad iedereen wel aan om de gevoeligheid op te voeren omdat je anders snel tegen de randen van het trackpad bezig bent. Gelukkig heeft het trackpad ondersteuning voor scrollen en rechtsklikken, wat werken op deze laptop alleen maar ten goede komt.
Het gebruik van Aluminium maakte deze laptop niet alleen 
erg stevig qua uiterlijk, maar ook als je de laptop oppakt. De 12” iBook voelt beduidend minder stevig, ook al is de iBook een zeer stevige machine. Het is, net als de TiBook een heerlijke machine om stukken tekst op te typen, maar de TiBook is wel net iets lekkerder. De toetsen bij de aluminium PowerBooks zijn iets vlakker dan die van de TiBook. De toetsen van de TiBook zijn een beetje een kuipje waar je vinger mooi inpast. Ook zijn de toetsen bij de aluminium PowerBooks ietsjes lichter om op te typen, wat ik persoonlijk minder fijn vind. Helaas heeft de 12” PB wel hetzelfde gebrek als de 15” en de 17” PowerBooks; de machines kunnen bijzonder heet worden als je ze langere tijd aan hebt staan. Zelfs zonder al te veel stress uit te oefenen op de processor worden de computers erg heet. Dit zorgt ervoor dat de laptop op ene gegeven moment niet meer fijn is om op je schoot te hebben. Bij de 12” PB komt dit probleem deels ook omdat er maar 1 kleine ventilator in de laptop zit die misschien niet helemaal geschikt is om de laptop te koelen.
Als laatste zou ik nog graag iets willen zeggen over het gemis van een goede opvolger van deze laptop. Zoals ik in hoofdstuk 1 al schreef is dit de enige laptop uit het PowerPC tijdperk van Apple die geen echte opvolger heeft gekregen toen het bedrijf overtapte naar Intel processors. De eerste laptop die werd genoemd als spirituele opvolger was de MacBook Air, maar dit meer een extreem mobiele laptop dan een echt werkpaard. De huidige MacBook wordt nu vanwege het schermformaat, ook 12”, gezien als de opvolger van de 12” PB. Ook dit is geen echt werkpaard te noemen. In mijn ogen is de 12” MacBook meer een exponent van de MacBook Air. De 12” PB was een krachtige laptop die als mobiele desktop diende voor mensen die de 15” PB te groot vonden. De 12” MacBook is geen professionele laptop te noemen in dezelfde zin als dat de 12” PB dat was.
