Het volgende album wat besproken wordt op deze pagina is het album 90125 van Yes. Het album komt uit de winter van 1983 en vormde een springplank voor nieuw succes van de band. Het album kenmerkt het nieuwe Yes in dat het geluid een ’80’s poprock geluid is. Voorgaande albums van Yes werden gekenmerkt door het geluid van progressieve rock. De naam van het album evenals de cover zijn voor mij even bijzonder als intrigerend. De naam van het album is geen code voor een schunnig woord of iets dergelijks. 90125 verwijst naar het catalogusnummer van het album waaronder het bekend stond bij het label Atco Records.
in 1980 was het originele Yes uit elkaar gevallen. Bassist Chris Squire, ons helaas ontvallen in 2015, en drummer Alan White begonnen een duoformatie in 1981 en brachten een singel uit. Het duo werd uitgebreid met gitarist Trevor Rabin. Het drietal begon voorzichtig een album in elkaar te zetten met de demo’s van Trevor Rabin. Deze demo’s waren eigenlijk bedoeld als een soloalbum. Enkele nummers van deze demo’s zijn Owner of a lonely heart, Hold on en Changes. De nummers waren meer pop georiënteerd en vroegen om een simpele speelstijl en Chris Squire was van mening dat Tony Kaye, de originele toetsenist van Yes, deze het beste ten gehore kon brengen. Trevor Horn, die al onderdeel was van Yes vòòr het uiteenvallen in 1980, kreeg de mogelijkheid om leadzanger te worden van de nieuwe groep. Na dit enkele keren te hebben geprobeerd werd duidelijk dat Horn niet de juiste persoon was. Hij ging zich vanaf toen toeleggen op de productie van het album en werd uiteindelijk de producent van het album. De groep kreeg de naam Cinema.
In de lente van 1983 werd via Chris Squire ex-Yes zanger Jon Anderson toegevoegd aan de groep. Anderson had al geruime tijd contact met Squire en luisterde met hem naar demo van het album. Hij toonde interesse in het werk van de groep en wilde graag zijn stem verlenen aan de muziek. Hij veranderde een paar zinnen in de tekst en een paar arrangementen, maar over het geheel bleef de muziek hetzelfde. Met de terugkeer van Anderson was een Yes-reformatie een feit. Niet verwonderlijk dus dat de naam Cinema kwam te vervallen. Het album kreeg de titel The New Yes Album, maar de groep wilde een minimalistischere naam en stelde voor het catalogusnummer te gebruiken zoals het bekend stond bij het label Atco Records (ondergeschikt aan Atlantic Records). Dit nummer was 90104. Door een fout in het systeem werd het echter 90125. Trevor Rabin moest alleen nog worden overgehaald om de naam Yes te gebruiken. Hij wilde graag dat het album werd gezien zoals het was en niet als nóg een Yes-album. Gelukkig stemde hij in zo werd het nieuwe Yes officieel een feit.
Het bekendste nummer van het album is ongetwijfeld Owner of a lonely heart. 
Dit nummer bereikte in Nederland de 2e positie in de Top 40 en werd in de Verenigde Staten zelfs een nummer 1. Het succes van het album leidde tot hernieuwde interesse in eerder Yes werk aangezien er een geheel nieuwe doelgroep werd aangeboord die nog nooit een album van de groep hadden gehoord uit de jaren ’70. Enkele andere goede nummers op het album zijn It can happen, met een schitterende basslijn van Squire en Leave it. In dit nummer zit schitterende samenzang van de groep wat wordt afgewisseld met heerlijk hard 80’s rock geluid.